همدیگر را تخریب نکنیم
هیچ منفعتی در اتهام کردن همدیگر وجود ندارد. همدیگر را تخریب نکنیم.
نباید همسران به گونه ای رفتار کنند که بچه ها در آینده بگویند پدرم همیشه عصبی بود…
مادرم همیشه افسرده بود….
همسران وقتی نقش والدینی بر عهده می گیرند و به خصوص زمانی که فرزندانشان به سنی می رسند که می فهمند و متوجه خیلی چیزها می شوند باید بدانند چطور نسبت به هم رفتار می کنند.
ما مجاز نیستیم همدیگر را تخریب کنیم.
اگر یک بار جلوی فرزند نوجوان گفتیم مادرت همیشه قهر می کنه….همیشه عصبیه
بار دوم تکرار نشود!
اگر بار دومی اتفاق افتاد، دیگر تمام شود.
راه حل مادر یا پدر عصبی، بررسی و حل مشکل هست نه بیان آن به شکلی که برچسبی زده شود.
با مشاور خانواده تمرین کنید
راه پیشگیری انجام یک تمرین است و آن اینکه فکر کنیم همین الان همه ما، مادر و پدر خودمان را به چه صفتی می شناسیم، مادر گوشه گیر… پدر نابـلد در مدیریت مالی، پدرم راست می گفت، مادرم همیشه…..
متاسفانه خیلی از ما یاد این جمله ها می افتیم، این بد است به خصوص وقتی اغراق آمیز است.
چون دیدمان را قضاوتی و تک بعدی می سازد.
حال فکر کنید و تمرین کنید بچه های ما هم در آینده همینطور رفتار کنند.
از همه زحماتی که کشیدیم بگویند پدرم چنین است و چنان است… مادر عصبی است… پدرم دیوانه است…
ظلم نیست؟
راه حل مشاور خانواده و زوج درمانگر
متخصص زوج درمانگر بر این باور است که شما وقتی همدیگر را متهم به ایرادی می کنید، در واقع می گویید راه حل مشکل در متهم کردن یا سرزنش کردن است!
غیر این نیست!
قبول کنید.
اگر قبول ندارید پس می گویید راه حلی ندادم، خرابکاری کردم. بلد نیستم
اگر واقعاً همسرتان رفتار اشتباهی دارد خب این را نزد مشاور و روانشناس مطرح کنید و البته به اتفاق همسر بیایید.
اگر مراجعه به روانشناس را قبول ندارید دیگر حسابتان با کرام الکاتبین است.
به هر حال خانواده سیستمی است که تمام اجزای آن بر هم تاثیر می گذارند و تاثیر می پذیرند.
و شما اگر نسبت به عضوی رفتاری کنید که گویی آن عضو، فرد مشکل دار خانواده هست چیزی عایدتان نمی شود جز برچسب و حتی تفرقه و یک خانواده از هم پاشیده.
