چرا والدین عذرخواهی نمی کنند!؟
مگر می شود پدر و مادرها اشتباه نکنند؟ و هیچ خطایی مرتکب نشوند! پس چرا والدین عذرخواهی نمی کنند!؟
اگر چه شنیدن عبارت “معذرت می خوام” خیلی وقتها برای بسیاری از افراد سخت هست
هر چه فکر می کنم یادم نمی آید حتی در جلسات مشاوره والدینی از بچه های خودشان عذرخواهی کرده باشند.
موضوع از چه قرار است؟
بسیاری از نسل های قدیمی اصلا عذرخواهی نمی کنند.
آنها نمی خواهند به فرزندان خود اعتراف کنند که همیشه هم درست عمل نـمی کنند.
هنگامی که نسل والدین ، خود کودک بودند، در مورد سلسله مراتب در خانواده به آنها آموزش داده شده؛
اما چه آموزشی!
به آنها یاد داده شد که به بزرگترهای خود احترام بگذارند،
به آنها آموزش داده شد که بزرگان همیشه بهتر می دانند
لذا هرگز انتظار عذرخواهی نداشته باشند.
خوب یادم هست زمان گذشته اگر به مادرمان می گفتیم چرا بابا اینطوری رفتار می کنه؟
می گفتند چه می دونم لابد بابا بهتر می دونه!
در نتیجه بچه ها با پیام های «مادر/پدر همیشه بهتر می دانند» بزرگ شدند.
برخی از والدین شاید نگرانند که عذرخواهی از فرزندشان آنها را حقیر و ضعیف کند.
در تلاش برای حفظ موقعیت برتری ، از هرگونه عذرخواهی خودداری می کنند.
این باور ریشه‌دار، گفتن «متاسفم» را برای نسل‌های قدیمی‌تر به فرزندانشان بسیار ناخوشایند می‌کند.
پشیمانی را چطور نشان می دهند؟
یکی از روشهای جالب آنها این است که معمولا از دیگران می شنوید که پدر و مادرتان با شخص دیگری درد دل کردند و به اشتباهات خود اعتراف می کردند
این دقیقاً همین کاری است که در جلسات مرکز مشاوره اتفاق می افتد.
یعنی والدین نزد روانشناس بعضاً قبول به اشتباه می کنند (نه عذر خواهی)اما نه جلو فرزند!
اما همین که مقابل فرزندشان قرار می گیرند، توجیه می کنند.
مثلا می گویند زمانِ ما کسی سواد نداشت، خب چی کار می کردیم!؟
فکر می کردیم راه درستی در پیش گرفتیم!
کسی نبود یادمون بده…
و…
اما اگر بنا به عذرخواهی باشد، فرهنگ های مختلف و نسل های مختلف روش های متفاوتی برای عذرخواهی دارند.
که شبیه به پنج زبان عشق است .
در این نظریه پنج روش مختلف وجود دارد که افراد عشق و محبت خود را نشان می دهند.
برای مثال ممکن است شخصی با انجام اعمال محبت آمیز نشان دهد که دیگری را دوست دارد
در حالی که دیگری ممکن است نیاز به تماس فیزیکی بیشتری داشته باشد.
برخی والدین هم ممکن است با انجام کارهای مختلف عذرخواهی خود را نشان دهند.
مثلا کاری برای فرزندشان انجام دهند یا پولی بدهند که فرزندشان خریدی انجام دهد،
خانه اش را عوض کند،
حتی غذای مورد علاقه اش را درست کند و توجه بیشتری نشان دهد.
جایی خواندم که این موضوع در بعضی فرهنگها هم رایج است.
یک فرد چینی می گفت وقتی مادرش از کاری که انجام داده یا گفته بود احساس ناراحتی می کرد، یک کاسه برنج بزرگی را با تزئین مورد علاقه من سرو می کرد.
این روش او برای گفتن «متاسفم» بود.
این اقدامات در فرهنگ چینی یا در میان نسل های قدیمی تر غیر معمول نیست.
بعضی والدین هرگز پشیمان نیستند!
اگر این سوال برای شما هم پیش می آید که چرا والدین عذرخواهی نمی کنند!؟ و پشیمان نیستند؟
باید گفت که برخی از والدین واقعاً معتقدند که بهترین کار خود را انجام دادند
و حتی اشتباه نکرده اند
هر حرفی که بزنید و استدلالی که بیاورید نظر آنها را تغییر نمی دهد.
آنها حاضر به تغییر رفتار خود نیستند.
اگر آنها احساس کنند عذرخواهی شان مستلزم تغییر است، ممکن است از عذرخواهی خودداری کنند.
( چون نمی خواهند تغییر را بپذیرند)
وقتی والدین شما نمی‌توانند یا نمی‌خواهند عذرخواهی کنند، گاهی هم به این دلیل نیست که همیشه حق با آنها بوده است
بلکه به این دلیل است که آنها تمایلی به قبول اشتباه خود ندارند.
همان جمله ای که در بخش اول گفتیم درست تر به نظر می رسد که خودِ والدین هم با پیامهای “پدر و مادر همیشه بهتر می دانند” بزرگ شده اند.
و شاید با عذر خواهی، نگران از دست دادن جایگاه شان باشند
یا مورد تحقیر و تمسخر قرار بگیرند.
به هر حال عمری را باید با فرزندان خود سپری کنند،
شاید عذرخواهی برایشان تبعات جبران ناپذیری داشته باشد!
همین نگرانی ها مانع تغییر و عذرخواهی و از طرفی گاهی مانع بخشیدن والدین می شود.
