آیا والدینم را ببخشم؟
شما هم در تردید هستید و با خود می گویید آیا والدینم را ببخشم؟ اگر قرار به بخشش است چه فرایند پیچیده ای پیش روی شماست؟ در این مطلب با این فرایند سخت آشنا می شوید.
در بحث قبلی به این موضوع پرداختیم که چرا بخشیدن والدین سخت است و این بخش دوم مطلب پیشین است
ممکن است به امید یافتن راهی برای اینکه والدین از شما عذر خواهی کنند یا قانع شوند و به اشتباهات خود اذعان کنند به درمان بروید.
اما، متعجب می شوید و پذیرش اینکه درمان باعث تغییر اعضای خانواده شما نمی شود ممکن است دشوار خواهد باشد.
با درک اینکه باید روی خودتان کار کنید، احتمالاً احساس عصبانیت و ناامیدی خواهید کرد.
یک بار مراجعی داشتم که به من گفت:
“این خیلی ناعادلانه است که اکنون باید تازه روی خودم کار کنم. در حالی که آنها کسانی هستند که مرا به این روز انداخته اند.
خب راست می گوید!
اما مانند بسیاری از حوادث، یافتن آرامش برای خود فرآیندی است که زمان می برد
و اگر در حال حاضر در چنین موقعیتی هستید می توانید مراحل زیر را دنبال کنید.
مراحل رویارویی با بخشش والدین
مرحله 1. تمام احساسات خود را شناسایی کنید و همه فضای مورد نیاز را به آنها بدهید.
اگر مکرراً به شما گفته شد که والدینتان بهترین کاری را که می‌توانستند انجام دادند، تشخیص اینکه چیزی که احساس می‌کنید خشم نسبت به آنها است ممکن است ناراحت‌کننده باشد.
اما توصیه می شود احساسات خود را قضاوت نکنید – فقط اجازه دهید آنها باشند.
چقدر والدین خود را می شناسید؟
مرحله 2. کمی بررسی کنید. چقدر پدر و مادر خود را می شناسید؟
در مورد اینکه آنها قبل از آمدن شما چه کسانی بودند چه می دانید؟
در برخی موارد، فهمیدن اینکه والدین شما سهم خود را از تجربیات نامطلوب دوران کودکی داشته اند، ممکن است به شما کمک کند تا بهتر بفهمید که چرا در تربیت شما مشکلاتی ایجاد کرده اند.
شاید والدین شما برای بچه دار شدن آماده نبودند!
(سلامت روانی نداشته اند، سواد لازم در مورد تربیت فرزند نداشتند و …)
و از دید آنها واقعاً بهترین کاری را که می توانستند و با آنچه در توانشان در آن زمان داشتند انجام دادند.(بدترین کار از نظر ما!)
امیدوارم نسل فعلی از سلامت روان خودشان مطمئن باشند، از روابط سالم زناشویی شان اطمینان داشته باشند و این که در زمان و مکان درستی برای به دنیا آوردن فرزند قرار دارند یا نه، مطمئن باشند
دانستن اینکه پدر و مادر شما رنج زیادی کشیده اند ممکن است برای شما بسیار دشوار باشد که همچنان عصبانی بمانید،
به خصوص اگر بتوانید ببینید که تجربیات شما بخشی از یک الگوی رابطه ای ناکارآمد است که از یک نسل به نسل بعد منتقل شده است.
به خاطر داشته باشید که دانستن آنچه والدینتان از سر گذرانده اند به این معنی نیست که تجربیات و احساسات شما معتبر نیستند.
شما می توانید برای آنها درک و شفقت داشته باشید و همچنین به خاطر تجربیات خود احساس خشم، رنجش و صدمه دیدن کنید.
این مرحله بخش مهمی از روند بهبودی است.
از جایگاه آنها به موضوع نگاه کنید
بخش 3. بسیاری از ما در زندگی خود کاری انجام داده ایم که به خاطر آن احساس شرم و خجالت می کنیم.
پذیرش کامل اینکه چه کسی هستیم و تشخیص اشتباهاتی که مرتکب شده‌ایم، فرآیندی است که زمان، صبر و شجاعت می‌طلبد؛
چیزی که والدین شما ممکن است نداشته باشند و همان اشتباهات را مرتکب شده باشند.
که می‌تواند توضیح دهد که چرا آنها اینقدر تدافعی عمل می‌کنند و همه چیز را انکار می‌کنند.
اگر بتوانید درک کنید که هر فردی، زندگی اش ،فرآیند خاص خودش را دارد، ممکن است برای شما آسانتر باشد که او را به عنوان یک انسان ببینید، نه به عنوان والدینی که انتظارات خاصی از آنها دارید.
تجربه های والدین هم معتبر هستند!
مرحله 4. به نظر می رسد که شما نیاز دارید که آنها با شما در مورد چه چیزی، کجا، چگونه و چه زمانی صدمه دیده اید، به توافق برسند،
اما شاید فقط به آنها نیاز دارید که زخم های شما را ببینند و اذعان کنند که صرف نظر از چگونگی اتفاقات، شما آسیب دیده اید.
داشتن این هدف در ذهن می تواند به هدایت مکالمه شما کمک کند و به شما کمک کند رویکرد خود را مجدداً تنظیم کنید.
«نیازی ندارم که شما با نحوه به یاد آوردن اتفاقات موافق باشید.
فقط می‌خواهم اذعان کنید که صرف‌نظر از چگونگی اتفاقات، “من احساس ناراحتی، غمگینی و یا طرد شدن کردم.”
می‌دانم که شما هم دوران کودکی سختی را پشت سر گذاشته‌اید، و به این فکر می‌کنم که آیا شما هم در زندگی‌تان همین احساس را داشته‌اید.»
به رسمیت شناختن تجربیات والدینتان به جای رقابت با آنها ممکن است به شما کمک کند پیوند قوی تری ایجاد کنید.
زیرا به جای اینکه بخواهید با نحوه اتفاقات گذشته موافقت کنید، در سطح عاطفی با هم ارتباط برقرار می کنید.
نتیجه بحث بخشیدن والدین
در پایان بحث آیا والدینم را ببخشم؟ لازم به یادآوری است که بخشش ممکن است پیچیده و آشفته به نظر برسد، اما غیرممکن نیست.
اینکه طول می کشد تا به نقطه ای برسید که بتوانید بدون عذرخواهی ببخشید، برای شما منحصر به فرد است
و تا حد زیادی به تمایل شما برای کشف راه های دیگر برای رسیدن به یک راه حل بستگی دارد،
زیرا در نهایت، شما تنها کسی هستید که می توانـد شما را از زندان نابخشودگی رها کند.
و البته فکر کنید که اگر نبخشید، آنچه را که از نبخشیدن به دست می آورید ارزش آنچه را که از دست می دهید دارد؟
آیا مایلید که از روی خشم و ترس به ناراحتی ها و رنجشهای خود پایبند بمانید یا به جای آن التیام را انتخاب می کنید؟
