رها کردن کنترل و سخت گیری
این قدر سخت نگیرید و حساب و کتاب نکنید! خیلی وقتها رها کردن کنترل و سخت گیری برای ایجاد صمیمیت زناشویی لازم است.
وقتی گشوده و باز برخورد کنیم، امکانات بسیاری در اختیارمان قرار می گیرد.
ما زمانی که تازه وارد رابطه می شویم، از این ویژگی برخوردار هستیم.
اما همین که به این رابطه سنواتی می خورد به دلیل آنچه که اسمش را تجربه می گذاریم سخت گیر می شویم.
جایی در میانه راه شاید ترس از دست دادن، مانع می شود.
یاد می گیریم در برابر دردهای احتمالی هم نقشه بکشیم و هم گارد بگیریم.
حالا آدم بدی می شویم
این خطر وجود دارد که نفر مقابل ما هم مثل ما تربیت می شود.
حالت حفاظتی و دفاعی برای رابطه ها سم مهلک است و حتی مزاحم بر سر بهبود رابطه.
مراجعه به زوج درمانگر
اگر دچار محافظت از خودمان شویم و این، شکل سختگیرانه به خود بگیرد که جرات عمل کردن ما را سلب کند راه تغییر نه تنها هموار نخواهد شد بلکه احتمال فروپاشی رابطه را بیشتر می کند.
منظورم همسرانی است که وقتی پیشنهادی داده می شود سریع می گویند می دانم اگر فلان رفتار را بکنم، فلان اتفاق می افتد….
اگر فلان واکنش را نشان داد چه؟
اگر جواب نداد چه؟
پاسخ این است که اگر شما مدتی زیر نظر متخصص زوج درمانگر باشید واکنشها تحت نظر است، اصلاح می شود از تلاشهای شما دفاع می شود.
همسران تشویق می شوند تلاشهای همدیگر را ببینند.
و اینکه دیده می شود یا نه مورد بررسی قرار می گیرد.
اگر مسیر جلسه های زوج درمانی دنبال شود این امید و امکان هست
اما اگر با شرطهای مختلف می خواهید در جلسه های مشاوره حضور داشته باشید، فایده ای ندارد.
ذهنی که با شرط و ذره بین وارد شود، همان ذهن سخت گیر و کنترل گراست که سدی ایجاد کرده برای تغییر.
شما باید به مشاور روانشناس خود اعتماد کنید و حتی به همدیگر اعتماد داشته باشید و فرصت تغییر را بدهید.
ذهن بدبین و سخت گیر خود را نسبت به همسر کنار بگذارید.
و تمام ناراحتی ها و بدبینی ها را بریزید داخل سطل آشغال و آن را یک بار به مشاور زوج درمانگر بدهید تا بررسی کند سپس مشاور هم دور بریزد و کار را شروع کند.
