فاصله بگیر تا قَدرَت را بدانند
متاسفانه جواب نمی دهد، در دسترس بودن! مهربانی ات را به حساب چسبندگی و آویزان بودن می گذارند! پس فاصله بگیر تا قَدرَت را بدانند.
می دانم می خواهی دوست داشتنت را داد بزنی، ولی چه سود!؟
مثل اینکه باید زرنگ باشیم در دوست داشتن دیگری
دوست داشتن هم سیاست می خواهد.
بدون سیاست، دلی نمی تـــپد.
بدون سیاست عشق بورزی به تو حمله هم می شود، شخصیتت زیر سوال می رود.
مگر جفت خودت را پیدا کنی! مثل خودت.
در ابراز صادقانه و خالصانه دوست داشتن، تردیدی نیست اما ظرفیت همه برای شنیدنش خالی نیست، پُـر است!
کجا پر شده!؟
نمی دانم شاید از عشق پُـر نیست از کله شقی و یکدندگی و ندانم کاری پُـر است.
البته در زمانه ای که آدمها مکرراً با یکی تو رابطه هستند ظرفیت، خالی نمی ماند!
برای همین در برخی آدمها قدرت تشخیص ضعیف است، چون با غرور پر شده حالا اگر اوضاع مادی شان هم خوب باشد که ممکن است بر سر زمین منت بگذارند که راه می روند.
به هر حال قاعده رابطه، گاهی فاصله گرفتن هست.
بد هم نیست، برخی رام می شوند!
برخی به تو نزدیک تر می شوند.
آن وقت تازه از خودت خوشت می آید.
دست کم در این رفتار خودکنترلی است نه سر پوش گذاشتن بر احساسات بلکه در تاخیر در بیان آن.
مخالف این نیستم.
اما پیام مهم تری هم دارد:
خودم را دوست دارم
روانشناس کلینیک مشاوره میرموسوی پیام مهم را این می داند که خودم را هم دوست بدارم.
زمانی برای خودم می گذارم تا لذت ببرم.
اگر بگویی قادر نیستی، می گویم پس تو زیاد غرق شدی!
خطرناک است، اگر بخواهی به کار خودت ادامه دهی می گویم پس تو شایستگی لازم را نشان نمی دهی برای حفظ رابطه.
شخصیت وابسته نشان دادن، هنر نیست.
می دانم احساسی شدی و عاشقی، ولی کمی حوصله کن.
به خودت برس!
خودت را دوست داشته باش.
شرط رسیدن به عشق، دوست داشتن خودت هست.
