چرا عشق کافی نیست
آیا تا کنون به این موضوع فکر کردید که چرا عشق کافی نیست؟ و اینکه شاید چیزهای مهمتری وجود داشته باشد!مثل حس امنیت!
احساس امنیت عاطفی در یک رابطه به چه معناست؟
آیا ممکن است کسی را دوست داشته باشید اما از نظر عاطفی، احساس نزدیکی نداشته باشید؟ آیا اشتیاق به ارتباط دارید، اما اشتیاق شما به یاس تبدیل شده باشد؟ بدون اینکه بداند چرا؟
متاسفانه، اغلب بین عشقی که در قلب خود احساس می کنیم و صمیمیت عاطفی که با کسی تجربه می کنیم، فاصله وجود دارد.
ارتباطی که ما می خواهیم ممکن است بسیار نزدیک به نظر برسد، بنابراین ما به تلاش خود ادامه می دهیم و هنوز امید داریم با این حال ممکن است به طرز غم انگیزی فاصله زیادی را تجربه کنیم.
وقتی کسی را دوست دارید اما اعتماد و امنیت لازم برای رشد رابطه را تجربه نمی کنید، دیوانه کننده است.
این امنیت عاطفی پایه اساسی برای یک رابطه صمیمی است.
مولفه های امنیت هیجانی
وقتی احساس امنیت عاطفی می کنیم، از نظر درونی با یک فرد احساس آرامش می کنیم.
گارد ما پایین است و سپـرهای ما هنگام تعامل بالا نـمی رود.
ما زمانی احساس آزادی می کنیم که این احساس قابل اعتماد باشد، یعنی بتوانیم رنجش ها، نارضایتی ها و اشتیاق های ما بدون ترس از اینکه مورد انتقاد یا شرم واقع شویم را بیان کنیم.
اما در یک رابطه عاطفی زمانی فرا می رسد که این موضوع اتفاق نمی افتد!
جان گاتمن چه می گوید؟
براساس تحقیقات جان گاتمن در مورد موفقیت زناشویی، یکی از چهار عاملی که منجر به روابط آشفته می شود، تدافعی بودن است
(با انتقاد، تحقیر و سنگدلی).
ما از خود در برابر احساسات دردناکی که ممکن است قلب ما را در صورت سرزنش، قضاوت، شرمساری یا طرد شدن جریحه دار کند دفاع می کنیم.
حفظ این دیوار نامرئی به مانعی تبدیل می شود که اجازه نمی دهد قلب ما منعطف باقی بماند.
هنگامی که احساس امنیت نمی کنیم، راه های زیادی برای محافظت از خود وجود دارد.
ما ممکن است با سکوت و دور شدن از خود و احساستمان از خود محافظت کنیم.
ممکن است تماس با پارتنرمان را به حداقل برسانیم.
یا ممکن است قبل از اینکه فرصتی برای انتقاد از ما داشته باشد از او انتقاد کنیم.
یا وقتی از ما ابراز نارضایتی می کنند، به صورت تدافعی این نارضایتی را به سمت او برگردانیم
(“خب تو هم شنونده خوبی نیستی!” یا “تو کسی هستی که همیشه دیر می آیی، نه من!”).
وقتی در کنار شخصی احساس امنیت می کنیم، نیازی به حالت تدافعی نداریم زیرا دفاع در برابر آن کم است.
وقتی احساس می کنیم که به طور مداوم با احترام و مهربانی رفتار می کنیم، می توانیم با یک فرد آرامش درونی داشته باشیم.
ایجاد یک رابطه قابل اعتماد و غیر تدافعی مستلزم آن است که آنچه را که خود می خواهیم به دیگری بدهیم.
عشق، به اشتراک گذاری متقابل را نیاز دارد – خودمان را به سمت دنیای فرد دیگری گسترش دهیم به گونه ای که به او اجازه دهیم از نظر عاطفی با ما احساس امنیت کند.
لذت بردن از رقص زیبای صمیمیت یعنی مسیر “عشق بی دفاع” به دو فردِ خودآگاه و بدون دفاع نیاز دارد که از نظر احساسی با خود و یکدیگر صادق باشند.
“خود” بودن و راستگو بودن
یکی از موهبت های ایجاد امنیت در یک رابطه این است که ما احساس آزادی می کنیم که خودمان باشیم.
اگر در گذشته صدمه دیده‌ایم، ممکن است عهد کرده باشیم که دیگر اینقدر اعتماد نکنیم و منعطف نشویم!
قلب ما ممکن است این سیگنال را چشمک بزند:
“برای عشق ورزیدن و دوست داشته شدن در دسترس نیستم!.”
اما زندگی زمانی غنی‌تر می‌شود که پارتنر یا دوستانی پیدا کنیم که با آنها از ارتباط ویژه‌ای برخوردار شویم که ناشی از خودمان بودن و احساس پذیرش است البته آن‌گونه که هستیم و بتوانیم لذت ببریم.
امنیت عاطفی نیز مستلزم گفتن حقیقت و حفظ توافقات است.
ما نمی‌توانیم با فردی که ما را فریب می‌دهد یا وقتی اعمالش با حرف‌هایش همخوانی ندارد احساس امنیت کنیم.
ارتباط اصیل، باز و قابل اعتماد، مایه حیات یک رابطه صمیمی است.
البته، هیچ کس کامل نیست، و درک عیوب دیگران بسیار آسان تر از تشخیص نقص خودمان است!
شکستن اعتماد حتی در بهترین روابط اجتناب ناپذیر است.
اما اگر دو نفر بتوانند از طریق گفتگوی باز و غیرتدافعی، شهامت و تمایل برای رسیدگی به نقص را پیدا کنند، امنیت عاطفی را می توان بازیابی کرد.
رویکرد مارشال روزنبرگ در ارتباط بدون خشونت یکی از راه‌های مؤثر برای آوردن مهارت‌های ارتباطی خوب به روابط صمیمی ما است.
خودت را بشناس
ممکن است مواقعی وجود داشته باشد که به دلیل زخم های التیام نیافته خود در روابط گذشته، چه در خانواده اصلی خود و چه در روابط گذشته، احساس امنیت عاطفی نداشته باشیم.
همانطور که جت پساریس و مارلنا لیون در کتاب خود، عشق بی دفاع می گویند:
«یافتن صمیمیت با کشف خودمان آغاز می شود. . .
قبل از اینکه دیده شویم باید قابل مشاهده باشیم.
قبل از اینکه قلبمان تحت تأثیر قرار گیرد باید در دسترس باشیم.
و قبل از اینکه بتوانیم صمیمی شویم، باید حضور داشته باشیم.»
اگر هرگز این خطر را نپذیریم که احساسات و خواسته های خود را به روشی غیر تدافعی آشکار کنیم، ممکن است هرگز فرصتی برای عمیق تر کردن رابطه ندهیم.
آشکار کردن احساسات واقعی خود به ما امکان می دهد احساس کنیم که آیا از نظر عاطفی در کنار یک شخص احساس امنیت می کنیم یا نه – آنقدر ایمن هستیم که همچنان باز و آسیب پذیر باشیم؟
دوست داشتن یک شخص آسان تر از احساس صمیمیت با اوست.
صمیمیت نیاز به امنیت عاطفی دارد.
همانطور که ما کارهای شخصی و بین فردی لازم را برای ایجاد امنیت در روابط خود انجام می دهیم، می تواند منجر به این شود تا معمای آنچه برای احساس ارتباط عاطفی و صمیمیت با کسی که دوستش داریم را حل کنیم.
