وابستگی سالم یعنی چه؟

وابستگی یا استقلال! موضوع چالش برانگیز؛ وابستگی سالم یعنی چه؟

اصلا وابستگی شاید خودش را چنان نشان ندهد تا زمانی که به مراحل حساس زندگی برسیم؛

مثل مهاجرت برای ادامه تحصیل، سربازی، مهاجرت های شغلی و ازدواج

مقاطع حساس زندگی که فرصتی است برای آشکار شدن مشکلات و توانایی های ما؛

همه ما تعلق خاطری به خانواده و نزدیکان داریم، به نوعی وابستگی سالم؛

اما گاهی شکل ناسالم و افراطی به خود می گیرد به طوری که برخی از همین مقاطع حساس زندگی، نشانه های خود را آشکار می کند.

اول بدانیم وابستگی سالم چیست.

وابستگی سالم یعنی توانایی درهم آمیختن صمیمیت و استقلال، به این منی که به دیگران تکیه می کنیم در حالی که اتکای به نفس خود را داریم، بی آنکه احساس گناه کنیم.

وابستگی سالم یعنی وابستگی به دیگران بدون وابسته شدن به آنهاست.

یعنی من به تو نیاز دارم و از بودن با تو خوشحالم، آرامم و از نبودن تو ناراحتم؛

اما اگر تو نباشی زندگی ام از هم نمی پاشد، نمی میرم، همه چیز تمام نمی شود.

وابستگی سالم یعنی من می توانم بدون تو زندگی کنم و از همه مهم تر از جایی به بعد باید مستقل شوم اما به این معنی نیست تو را فراموش کنم، با این حال شاید گرفتاری های زندگی شخصی ام، نگذارد مدتی به خانواده – مشخصا منظور والدین – سر بزنم اما احساس گناه نمی کنم.

اگر آنها احساسات من را جریحه دار کنند، من تاثیر پذیر نیستم.

ما باید به این استقلال برسیم مگر نه یا به مرحله بعد وارد نمی شویم یا نشانه هایی که بر جا می گذاریم استرس زا خواهد بود.

از سویی، نشانه بلوغ فکری و اجتماعی ما رسیدن به استقلال است با حفظ تعلق خاطرمان به زندگی خود و اطرافیان.

برای نیل به این هدف باید کوشید.

خودشناسی شرط اول شناخت مشکلات و توانایی های مان است.

برای آن وقت بگذاریم، مطالعه کنیم و از متخصصان کمک بگیریم.