اندوه را بهتر بشناسیم
بسیاری از افراد سعی دارند از اندوه بگریزند اما این کار مانند این است که از هیولایی فرار کنید که روی شانه هایتان نشسته است.به جای این کار بهتر است اندوه را بهتر بشناسیم .
اندوه از بین نخواهد رفت مگر آنکه با آن روبرو شوید.
اندوه چیست؟
اندوه واکنش طبیعی بدن، به از دست رفته هاست.
علائم جسمانی چون سردرد، درد بدن، اختلال در خوردن و خوابیدن و کم انرژی بودن دارد.
نشانه های هیجانی آن شامل غمگینی، گریه کردن، اضطراب، خشم و چالشهای فکری است.
هر چه زمان بیشتری اندوهگین باشید بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرید تا اینکه در نهایت به خود بگویید “مشکل من چیست؟”
یا
“چرا نمی توانم خودم را جمع و جور کنم؟”
درمان غم و اندوه به ما کمک می کند در کارهای خود پیشرفت کنیم و فقدان ها و شکست ها را پشت سر بگذاریم.
اندوه یعنی عشق به آنچه از دست داده ایم و امید به آنچه باید اتفاق بیفتد.
آدمی برای آنچه از دست داده می تواند اندوهگین باشد، اما سوال اینجاست که تا چه حد؟ و تا چه زمانی؟
پنج مرحله اندوه
معمولا، افراد پس از پشت سر گذاشتن یک حادثه، فرایند پنج مرحله ای زیر را پشت سر می گذارند ولی لزوما همه تمام این پنج مرحله را طی نمی کنند.
انکار
در ابتدا بیشتر افراد نمی توانند بپذیرند کسی یا چیزی را از دست داده اند.
باورشان نمی شود کسی را که دوست داشته اند، اکنون در خانه نمی بینند.
در این مرحله فرد شوک زده شده و احساس کرختی می کند و نمی تواند آنچه اتفاق افتاده است را باور کند.
ممکن است در چنین مرحله ای، فرد نیاز داشته باشد این شرایط را در تنهایی بگذراند و مرتب در ذهن خود مرور کند و یا تمایل داشته باشد برای کسی بازگو کند.
به هر حال احتمالا چندین و چند بار داستان را برای خود و دیگران مرور کنیم، تا شاید کم کم وارد پذیرش شویم، ولی بعضی وقتها شرایط اینقدر راحت نیست.
در نهایت ممکن است از خود بپرسیم چرا این طور شد؟
یا چرا؟
چرا برای من؟
خشم
خشم به روشهای مختلف خود را نشان می دهد.
مثلا ممکن است خشم شما متوجه دوست یا پارتنرتان شود یا متوجه دیگران، دنیا، کائنات و حتی خدا.
برخی خشم خود را بر سر اشیا خالی می کنند و برخی سرکوب می کنند.
اگر خشم را متوجه خود کنیم ممکن ایست به دنبالش احساس گناه کنیم.
این احساس گناه ممکن است باعث شود فکر کنیم برای جلوگیری از شکست در زندگی مشترک باید کاری کرد
یا حتی ممکن است به خاطر عصبانی بودن از دست همسر/پارتنر قبلی خود احساس ناراحتی کنیم.
باید پذیرفت که خشم و ناراحتی واکنش طبیعی ما نسبت به از دست داده هایمان است.
به خود بگویید:
“من عصبانی هستم” و خشم را بخشی از فرایند بهبودی در نظر بگیرید.
چانه زدن
ما زمانی شروع به چانه زدن می کنیم که قصد داریم زندگی در مسیر قبلی خود قرار بگیرد.
آرزو می کنیم زمان به عقب بازگردد تا شاید مشکل را زودتر شناسایی کرده و چیزهایی را که از قلم افتاده اند را در نظر می گرفتیم.
ممکن است احساس گناه کنیم و به این فکر کنیم که :
فقط اگه این کار رو می کردم… همه چی درست میشد…
معمولا افراد در این مرحله مرتب با خود مرور می کنند، اما و اگرها را بررسی می کنند و تا حدی اینکار را انجام می دهند به طوری که اطرافیان می گویند: بسه دیگه همه چی تموم شد
و گاهی این جمله ی اطرافیان آنها را از کوره در می برد.
به هر حال مدام با خود بررسی می کنیم که آیا تمام تلاش مان را کرده ایم یا نه؟ آیا او حق داشت فلان کار را بکنتد یا نه؟
افسردگی
بالاخره اندوه شدیدتر می شود و احساس تهی بودن و ناراحتی زیادی را باعث می شود.
در نهایت به جایی می رسیم که دیگر اهمیتی به مسائل نمی دهیم و دوست داریم زمان به سرعت بگذرد.
علاقه ای برای بیرون آمدن از بستر نشان نمی دهیم.
و بی انرژی و منفعل می شویم و احتمالا از خود می پرسیم: با نشاط شوم که چه شود؟
معمولا در این شرایط اطرافیان می خواهند به نوعی و از دید خودشان به ما کمک کنند.
در نظر داشته باشید که اندوه واکنش طبیعی بدن ما به از دست دادن یم شخص است نه یک بیماری روحی و روانی.
برای بهبودی باید احساس افسردگی ناشی از اندوه را تجربه کنیم.
اما اگر نشانه ها تا حدی شدید باشد که احتمال آسیب وارد کردن به خود وجود دارد باید حتما از مداخلات روانپزشکی و روش دارو درمانی استفاده شود.
پذیرش
تجربه افسردگی نهایتا به پذیرش شرایط موجود ختم می شود. اما شاید ذهنمان از برخی حواشی راحت خلاص نشود.
مثلا مدتی درگیر بدبینی و احتیاط زیاد باشیم.
بیشتر افراد فکر می کنند پذیرش به این معناست که دیگر مشکلی وجود ندارد و همه چیز خوب پیش می رود.
در حالی این این طرز برداشت از پذیرش اشتباه است.
ممکن است با گذشت زمان اندوه را کمتر تجربه کنیم اما نهایتا از دست دادن زندگی مشترک برای همیشه بخشی از زندگی ما را تشکیل خواهد داد و گاهی ممکن است آن را احساس کنیم.
پذیرش به این معنی است که با وجودی که حوادث بخشی از زندگی ما را تشکیل می دهد آماده شده ایم تا بدون همسر قبلی برای شروع دوباره تلاش کنیم.
در این مرحله، عزت نفس تان کم کم بر می گردد و حال بهتری تجربه می کنید.
با این حال، طی کردن این مراحل می تواند فرسایشی باشد و به شدن انرژی بر، در صورت نیاز می توانید از یک مشاور کمک بگیرد زیرا گاه لازم است اطلاعاتمان را بالا ببریم
تا به این طریق اندوه را بهتر بشناسیم .
