دست از سرزنشِ خود بردارید
ما معمولا پس از شکست در روابط بین فردی، به راحتی خود را سرزنش می کنیم. اما قبول کنید که باید دست از سرزنشِ خود بردارید .
من شک ندارم اگر در مورد روابط قبلی تان صحبت کنیم متوجه سهم نفر مقابلتان هم در شکستی که احساس می کنید تجربه کرده اید می شوید.
سرزنش کردن جز خشم و رنج تاثیر دیگری ندارد.
به علاوه باعث می شود نتوانید خود را آن طور که هستید بپذیرید.
در حالی که بخشی از فرایند پذیرش خود این است که مسئولیت رفتارهای خود را در روابطتان بپذیرید.
گاهی دیگران به ما آسیب فیزیکی، هیجانی یا روانی وارد می کنند.
بدرفتاری مساله مهمی هست و من نمی توانم تجربه ی آزاردهنده ی آن را انکار کنم.
از احساس حقارتی که والدین به ما می دهند تا احساس بی ارزشی که یک معلم به ما انتقال می دهد، از همه اینها به عنوان بدرفتاری یاد می شود. بسیاری از ما به خصوص دهه شصتی ها خاطرات بسیاری به یاد دارند از برخورد معلم و ناظم.
برخی هنوز هم از این خاطرات رنج می برند.
و اما در روابط زناشویی هم وضع به همین منوال هست.
برخی نیز همسرانی دارند که بسیار کنترل کننده هستند و همیشه ساز مخالف کوک می کنند
به طوری که به ما یادآوری می کنند ما هیچگاه به اندازه کافی خوب نیستیم.
بنابراین دیگران نیز می توانند به ما آسیب برسانند و آنها هستند که مقصر این احساس ما خواهند بود.
ما هم به خود آسیب می رسانیم!
بله درست است، ما هم در به خود آسیب رساندن استعداد خوبی داریم.
وقتی همیشه به گذشته، خشم ها، سرزنش ها و ناراحتی های خود فکر می کنیم مکررا به خود آسیب می زنیم.
به گفته هاروکی موراکامی«درد و رنج اجتناب ناپذیر است اما آسیب دیدن اختیاری است.»
ممکن است دیگران باعث درد و رنج ما شوند اما فقط ما هستیم که می توانیم انتخاب کنیم از این درد و رنج صدمه ببینیم یا نه!
چگونه دست از سرزنش خود برداریم و شرایط را بپذیریم؟
من همیشه این سوال را مطرح می کنم که وقتی یک رفتاری مثل سرزنش کردن را ادامه می دهیم، دقیقا چه چیزی را عوض می کند؟
آیا سودی داشته؟ آیا ما را به نتیجه شگرفی رسانده؟
آیا تکرار رفتار حال ما را بهتر کرده؟
اگر نکرده، چرا رفتار و یا کاری دیگر را جایگزین نمی کنیم؟
اتفاقات گذشته را بپذیرید!
زندگی مشترک یا رابطه عاطفی شما چه دوستانه تمام شده باشد چه با تنش، باید گذشته را بپذیرید.
بخشی از زندگی شما بوده و همه این بخشها را دارند.
آنچه نمی توانید تغییر دهید را بپذیرید.
شما کنترلی بر رفتار، کلام و قضاوتهای دیگران در مورد خود ندارید.
هر چه تلاش کنید به نتیجه نخواهید رسید این کار فقط درد و رنج شما را بیشتر می کند.
چون شما در حال تلاش برای تغییر چیزی هستید که قابل کنترل و تغییر نیست.
قدرت خود را بپذیرید.
شما قدرت رها شدن و بسیاری از قدرتهای دیگر را دارید.
فقط چون مدتی است یک عینک را به چشم زده اید، در حال دیدن دور و بر خود با همان عینک هستید و به آن عادت کرده اید.
چطور تا آفتاب می شود این قدر اراده دارید عینک آفتابی را از کیفتان خارج کنید و به چشم بزنید، همین میزان اراده لازم است و نه بیشتر که به عنوان یک تمرین ساده برای لحظاتی عینک نگرش را عوض کنید.
بپذیرید این شما هستید که مسئول خوشبختی خود هستید.
هیچ فردی نمی تواند شما را خوشبخت کند، بپذیرید که همه چیز به خودتان بستگی دارد.
اگر منتظر یک رابطه جدید هستید که یکی از بیرون بیاید حال شما را عوض کند، خطر بزرگی در کمین شماست!
خطر وابسته شدن، خطرِ “دوست داشتنِ خود، به شرط اینکه شخص دیگر، دوستتان داشته باشد”! و کلا خطر دوست نداشتن خود!
شما تا زمانی که خودتان نتوانسته اید حال خودتان را خوب کنید و احساس دوست داشتن و خوشبختی را به خود انتقال دهید، رشدی نکرده اید.
جمع بندی و تمرین
بدون آنکه قضاوت کنید نقش تان را در شکست زندگی مشترک خود یا هر ارتباط دیگری پیدا کنید.
آن را یادداشت کنید. این فهرست را برای تغییر در آینده نزد خود حفظ کنید.
خود را به جای مشاور یا درمانگرتان بگذارید.
متوجه چه چیزهایی می شوید؟ چگونه تقصیر خود را به گردن دیگران می اندازید؟
با خودتان روراست باشید و احساس خود را بنویسید.
به این طریق شما تلاش می کنید که دست از سرزنشِ خود بردارید.
