ما خودمان انتخاب می کنیم
درست است؛ این انتخاب را هم ما انجام می دهیم. ما خودمان انتخاب می کنیم چطور زندگی کنیم، گاهی از روی ناآگاهی!
یک روزی شکایت می کنیم از این همه فشار و استرس و کم آوردن! و پس از بررسی توسط متخصص روانشناس می فهمیم که ما خودمان انتخاب می کنیم قربانی باشیم.
شاید این موضوع را راحت نفهیم.
زیرا باید تمام ابعاد رابطه و رفتارهایی که با اطرافیان خود داریم تحلیل شود.
اینجاست که تحلیل شخصیت به کمک مان می آید.
تحلیل حال مان و رابطه ی ما با اطرافیان کمک می کند بهتر خودمان را بشناسیم.
ما بر اساس آموزشها، تربیتی که شدیم و عوامل محیطی و تصمیمها به مرور نقشهایی بر عهده می گیریم که خود متوجه حاشیه های آن نیستیم.
اما از جایی به بعد شاید در 40 سالگی یا در 50 سالگی تازه می فهمیم که چه فشاری روی مان است.
چرا حال مراجعان روانشناسی بد است؟
در ابتدا حال مراجعان بد است.
اما نمی دانند دقیقا از کجا ناشی می شود.
حال مراجعان بد است چون خیلی مسائل قاطی شده!
مرز روابط شان با دیگران یکی از این هاست.
مثلا خانمی از دست بی مسئولیتی همسرش شاکی است و اینکه فرزند بیست ساله اش هم از دست پدرش در عذاب است.
چون کاری برای پدرش انجام می دهد اما نمی تواند پولش را بگیرد.
حالا خانم همسرش را همچنان بی مسئولیت می داند. چون در قبال فرزندش مسئولانه رفتار نمی کند.
و حرص و ناراحتی او را هم تحمل می کند.
اما موضوع بر سر این است که احساس بد او در ابتدا به دلیل کارآمد نبودن رابطه ی زناشویی است.
اما احساسش را به رابطه ی والدینی هم نسبت می دهد یا بهتر بگویم گسترش می دهد.
به این ترتیب پدر در ذهن فرزند هم خراب می شود.
از طرفی، بدون هیچ دلیلی و صرفاً بر اساس عادتها و بدآموزیها، می خواهد حل المسائلی برای فرزندش باشد.
و به این ترتیب قربانی می شویم، همیشه استرس خواهیم داشت.
همیشه از خق خودمان می گذریم
همیشه مسئولیتهایی فراتر از خودمان بر عهده خواهیم گرفت و، و ، و..
او باید دست کم در برخی جاها از جمله نقش فرزندش در مقابل پدر، مسئولیت را به فرزندش واگذار کند.
و خود را دوست داشته باشد
او می تواند به فرزندش بگوید لازم بود یک بار تجربه می کردی دفعه بعدی طوری رفتار کن که به من غر نزنی!
و نگویی چرا بابا پولم را نمی دهد.
در اصل داریم می گوییم که من زندگی خودم را دارم و خودم را دوست دارم، همیشه نمی توانم دنبال حتی فرزندم باشم.
من باید به فکر خودم هم باشم، همه ی مسئولیتها را نمی توانم بر عهده بگیرم!
آدمها باید با مسئولیتهای خودشان رشد کنند.
و اگر من جای آنها مسئولیت بر عهده بگیرم، اجازه رشد را از آنها خواهم گرفت
حتی خودم هم فرصتی برای خودم نخواهم داشت!
کمی شوخی کنیم..!
گربه ها یک ویژگی خوبی که دارند این است که دیگر از سنی به بعد بچه هایشان را رها می کنند!!!
