تاثیر تروما بر مغز

آیا مایلید در مورد تاثیر تروما بر مغز بیشتر بدانید!؟ من که فکر می کنم با حجم استرس های وحشتناکی که در بین مردم رایج شده ضروری است همه ما در هر سمّت و شغلی که هستیم در مورد این موضوع آگاهی بیشتری داشته باشیم. شاید بتوانیم امید به پیشگیری یا کاهش حوادث تروماتیک داشته باشیم.

یکی از وظایف اصلی مغز این است که ما را ایمن نگه دارد.

همانطور که ما زندگی می کنیم، مغز ما تجربیات را به خاطرات تبدیل می کند تا بتوانیم فعالیت هایی را که نتایج خوبی به همراه دارد اولویت بندی کنیم و از تجربیاتی که پیامدهای منفی دارند اجتناب کنیم.

هنگامی که ما ضربه روحی را تجربه می کنیم، مغز ما اضافه کاری می کند تا ما را ایمن نگه دارد.

مغز، با تکیه بر نقشه های منفی گذشته، مدت ها پس از پایان تهدید یا تجربه آسیب زا، به ما درباره خطرهای بالقوه هشدار می دهد.

این واکنش نحوه عملکرد مغز را تغییر می دهد.

هنگامی که ما ضربه را تجربه می کنیم، مغز تمام سیستم های غیر ضروری را خاموش می کند و سیستم عصبی سمپاتیک را فعال می کند.

برای کمک به زنده ماندن از ضربه، مغز هورمون های استرس را ترشح می کند و واکنش جنگ و گریز فعال می شود

با عبور از تهدید، سیستم عصبی پاراسمپاتیک دوباره فعال می شود

چگونه ترومای عاطفی مغز را تغییر می دهد

استرس تروماتیک می تواند تعادل و ساختار شیمیایی ظریف مغز را تغییر دهد.

این اثرات، که می‌توانند بر نحوه عملکرد ما تأثیر بگذارند، بسته به نوع استرس آسیب‌زا که با آن روبرو هستیم، می‌توانند جزئی یا شدید باشند.

به عنوان مثال، برخی از افراد دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) می شوند، در حالی که برخی دیگر با احساس اضطراب شدید زندگی می کنند، به صورت تکانشی عمل می کنند و در مدیریت احساسات خود مشکل دارند.

همه این تغییرات علائمی هستند که به دلیل تأثیر استرس تروماتیک بر مغز رخ می دهند.

استرس تروماتیک آمیگدال را فعال می کند

آمیگدال ساختاری بادامی شکل است که به ما در پردازش احساسات کمک می کند.

آمیگدال همچنین به تنظیم واکنش ما به ترس و ایجاد خاطرات عاطفی کمک می کند.

در مورد تاثیر تروما بر مغز می توان گفت استرس تروماتیک بیش از حد آمیگدال را فعال می کند.

وقتی این اتفاق می افتد، واکنش های ترس ما شدیدتر می شود.

که بدان معنی است خاطرات رویدادهای آسیب زا می تواند به کابوس و فلاش بک تبدیل شود.

وهمچنین می‌تواند به این معنا باشد که افکار هیجان‌محور آنقدر مزاحم می‌شوند که می‌توانند مانع از خوابیدن ما شوند.

آمیگدال بیش فعال همچنین به این معنی است که مغز ما در درک تفاوت بین یک تهدید در گذشته و یک تهدید در زمان حال مشکل دارد.

به این معنی که وقتی یک رویداد یا تجربه تروما به ما یادآوری می‌شود، آمیگدال دقیقاً به همان روشی پاسخ می‌دهد که انگار ضربه را برای اولین بار تجربه کردیم(می شود تصور کرد که چقدر تحمل این وضعیت سخت است!)

در نتیجه باعث می شود که همیشه در حالت آماده باش باشیم و می تواند باعث شود که احساس کنیم دائماً در خطر هستیم.

نتایج یک آمیگدال بیش فعال می تواند برای هر یک از ما متفاوت به نظر برسد، اما استرس تروماتیک درمان نشده تقریباً همیشه باعث می شود نسبت به دیگران ترس بیشتری از عوامل استرس زا نشان دهیم.

علاوه بر آن، آمیگدال بیش فعال نیز می تواند باعث:

• استرس مزمن
• ترس تشدید
  
• افزایش تحریک
• ناتوانی در آرامش
• بیخوابی

استرس تروماتیک می تواند هیپوکامپ را کوچک کند

تاثیر تروما بر مغز هیپوکامپ را هم در بر می گیرد.

استرس تروماتیک همچنین بر هیپوکامپ، بخشی از مغز که مسئول ذخیره و بازیابی خاطرات و تمایز بین تجربیات گذشته و حال است، تأثیر می گذارد.

مطالعات نشان می دهد که تجربه تروما و زندگی با سطوح بالای استرس می تواند حجم هیپوکامپ را کاهش دهد.

این می تواند تشخیص گذشته و حال را برای ما سخت کند.

به همین دلیل، حتی محیط هایی که ما را به یاد تجربیات آسیب زا می اندازند، می توانند باعث ترس، استرس و وحشت شوند.

به جای اینکه مغز بتواند به راحتی خاطرات جدید را ایجاد و ذخیره کند، استرس آسیب زا می تواند خاطرات آسیب زا قدیمی را در خط مقدم ذهن ما نگه دارد و باعث می شود که ما در حالت دائمی هوشیاری و واکنش هیجانی شدید زندگی کنیم.

استرس تروماتیک می تواند عملکرد قشر جلوی مغز (PFC) را کاهش دهد.

قشر جلوی مغز به ما کمک می کند خوب استدلال کنیم، احساسات را تنظیم و تفسیر کنیم، تکانه ها را کنترل کنیم و مشکلات پیچیده را حل کنیم.

داده های علمی نشان می دهد که استرس تروماتیک می تواند عملکرد قشر جلوی مغز را کاهش دهد.

که این موضوع می تواند بر توانایی ما برای یادگیری اطلاعات جدید، مدیریت خوب احساسات و حل مشکلات تأثیر منفی بگذارد.

به عبارت دیگر، استرس تروماتیک می تواند تفکر منطقی را دشوار کند، که به نوبه خود باعث می شود احساس کنیم که نمی توانیم ترس خود را کنترل کنیم.

چگونه این تغییرات مغزی بر زندگی روزمره ما تأثیر می گذارد؟

در پایان بحث تاثیر تروما بر مغز  می توان گفت زندگی با استرس آسیب زا می تواند مغز را چنان تغییر دهد که زندگی روزمره مانند یک چالش به نظر برسد.

سطوح بالای هورمون های استرس همراه با آمیگدال بیش فعال، هیپوکامپ منقبض شده و قشر جلوی مغز کمتر فعال می تواند باعث شود:

• اضطراب
• بیخوابی
• تحریک پذیری
• فلاش بک ها
• کابوس ها
• موارد وحشت زدگی
• مشکلات حافظه
• تمرکز ضعیف
• مشکل در تصمیم گیری
• مشکل در یادگیری مهارتهای جدید

استرس تروماتیک نیز می تواند منجر به خستگی شود.

وقتی مغز انرژی زیادی را برای محافظت از ما در برابر تهدیدات استفاده می‌کند، می‌توانیم از نظر عاطفی، فیزیکی و ذهنی احساس ضعف کنیم.

این احساس می تواند مسئولیت های روزانه و فعالیت های مراقبت از خود را مانند یک کار طاقت فرسا کند.

زندگی با مغزی که همیشه هوشیار است نیز می تواند روابط را چالش برانگیز کند.

وقتی دائماً احساس خطر، سوءظن یا ترس می‌کنیم، ممکن است به درستی متوجه احساس و تفکر دیگران نشویم.

این موضوع متاسفانه می تواند منجر به مشکلات ارتباطی شود به خصوص مهمترین روابط ما را تحت تاثیر قرار می دهد.