چرا جذب افرادی با اختلال شخصیت می شوم؟
اینکه چرا جذب افرادی با اختلال شخصیت می شوم؟ سوالی است که بسیاری از مردم از ما می پرسند.
برخی فکر می کنند می توانند این افراد را شناسایی کنند.
اما متاسفانه برای مردم کار ساده ای نیست.
از طرفی اگر کمی هوشیار باشیم و چشم و گوش بسته ازدواج نکنیم، متوجه نشانه ها خواهیم شد فقط کافی است از مشاور و روانشناس مشورت بگیرید.
فریب برداشتهای اول را می خوریم.
در چنین موقعیتهایی بر اساس یکی دو ویژگی جذاب طرف مقابل تصمیم می گیریم.
بسیاری افراد در مراکز مشاوره به مشاوران می گویند که پس از ازدواج قبلی که شکست خوردم
به دلیل اعتیاد، این بار جذب کسی شدم که از همان برخورد اول متوجه شدم ورزشکار است و به سلامتی خودش اهمیت می دهد.
در نتیجه، این شخص فاکتورهای دیگر را نادیده می گیرد.
همچنین ممکن است افراد به دلیل اینکه یکی دو تا ویژگی در نفر مقابلشان به شدت جذاب است، اطلاعات منفی خود را مخفی می کنند.
اطلاعات منفی مثل ضعفهای شخصیتی، مالی، خانوادگی؛
متاسفانه کم نیستند خانم ها و آقایانی که نزد ما مشاوران می گویند بعدها متوجه شدم همسرم چه مشکلاتی داشته که از من مخفی کرده.
با دید تونلی به افراد می نگریم.
بهترین نشانه در مورد افرادی که تحت تاثیر چنین ویژگیهایی قرار می گیرند این است که آنها جملاتی از این قبیل را می گویند:
شما نمی دانید آقای دکتر که این آدم چقدر مسلط رفتار می کرد….
شیفته ی آداب معاشرتش شدم…
خیلی با کلاس رفتار می کرد طوری که هر کی تو کافه بود، جذبش می شد.
دو نشانه ی خطرناک وجود دارد:
یکی اینکه در این برخورد ما دچار دید تونلی می شویم
و دوم اینکه احتمال دارد نفر مقابل ما هم دچار یکی از اختلالات شخصیتی باشد!
مثلا شخصیت ضد اجتماعی؛
که چنان تحت تاثیر سخنان دلفریب او با اعتماد به نفس بالایش قرار می گیرید
که کنجکاو نمی شوید و نمی بینید که این افراد معمولا برای هنجارهای اجتماعی احترامی قائل نیستند
یا مثلا آنقدر تحت تاثیر موفقیتهای یک فرد خودشیفته قرار می گیرید که به فهرست جاه طلبانه ی استعدادها و پیشرفتهایش نگاه نمی کنید.
از این که رهایش کنیم احساس گناه به ما دست می دهد.
دائما فکر می کنید شما مسئول بدبختی ها و مشکلاتش هستید یا فکر می کنید طرف مقابل بدون شما نمی تواند زندگی کند و شما در این مورد مقصر هستید.
سعی می کنیم خلاء درونی خودمان را پر کنیم.
شما جذب کسی با ویژگی می شوید که خودتان آن ویژگی را ندارید،
مثلا فردی بسیار با احتیاط هستید و جذب یک آدم شجاع و ریسک پذیر می شوید و برایتان جذاب است.
سعی می کنیم حال خود را و عزت نفسمان را با دیگری خوب کنیم.
وقتی خوشحال نیستیم، احساس تنهایی می کنیم، خودمان را دوست نداریم،
درست در این زمان ممکن است درگیر رابطه ای شویم و حتی در این زمان احتمال وابستگی شدید به نفر مقابل وجود دارد.
در صورتی که می بایست بتوانیم احساس تنهایی را با معاشرت های اجتماعی رو به راه کنیم
ضمن اینکه معتقدم تا ما خودمان را دوست نداشته باشیم نمی توانیم با شخصی دیگر احساس خوشبختی کنیم!
کسی که چنین مشکلی دارد شاید با خواندن این متن بگوید، من کاملا با ورود به چنین رابطه ای خوب شده ام.
مشکل اینجاست که این احساس می تواند صرفا یک احساس شدید عاشقانه باشد
در صورت بروز مشکل به تنهایی نتوانیم از پس خود بر بیاییم، یعنی حال خوب ما صرفا وابسته به حضور دیگری دارد،
این شخص باید به یاد بیاورد که قبل از رابطه، اوضاعش خوب نبود، به خودش نمی رسید، روابط اجتماعی اش مناسب نبود یا اصلا نداشت.
ما زمانی پختگی عاطفی و اجتماعی داریم که بلد باشیم به خودمان توجه کنیم،
احساسهای خوبی تجربه کنیم آن وقت شک نکنید می توانید با حال مثبت و خوب، ارتباط مثبت و قوی برقرار کنید.
ا
