مشکلات طرح اقماری کارکنان نفت

در مقاله امروز می خواهیم متفاوت تر از همیشه مطلب بنویسیم. این بار قصد داریم به پرسش و پاسخ در خصوص مشکلات طرح اقماری کارکنان نفت بپردازیم.

بنابراین سوالی را مطرح می کنیم که از سوی یکی از کارکنان طرح اقماری مطرح شده

و البته پیش از این در کانال تلگرام مرتبط با همکاران اقماری پاسخ داده شده، اما با توجه به اینکه برخی از طریق سایت به مطالعه می پردازند، لذا در صدد برآمدیم تا این مطلب را در سایت نیز بگذاریم.

پیش از ادامه مطلب، برای کسانی که با مفهوم اقماری آشنا نیستند توضیحی در این خصوص می دهیم.

تعریف کار اقماری

قمر در لغت به معنی ماه است و اقمار به معنی ماهها؛

کار اقماری به آن دسته از کارهایی گفته می شود که دارای فعالیت بیش از یک روز بوده و برابر با همان تعداد روز کاری، همان تعداد روز استراحت دارد کار اقماری گویند.

مثلاً کاری که دارای 14 روز فعالیت و 14 روز استراحت می باشد یک نوع کار اقماری است.

عموما این فعالیتها دور از منزل و خانواده می باشد.

برخی مشکلات طرح اقماری

زندگی کارکنان اقماری، مشکلات خاص خود را دارد

و به دليل اين که همسر يا پدر و يا در برخی موارد حتی مادر در خانواده حضور ندارد، نقش‌ها به صورت مستقل تقسيم نمی شود.

مادر غالبا در چنین سبک شغلی می بایست مسئولیتهای بیشتری را به دوش بکشد.

به دلیل دوری زن و شوهر از یکدیگر، کارکردهای زناشویی تعریف رایج خود را ندارد.

از کارکنان این بخش، به خصوص آنهایی که 14 روز کار و 14 روز استراحت دارند جملاتی از این قبیل شنیده می شود که می گویند:

“نیمی از عمر خود را نمی بینیم…. بسیاری از مراسمهای خانوادگی و اعیاد در جمع خانواده حضور نداشته ایم…..

متوجه نشدیم کی فرزندمان نوجوان شد و ….”

 

با اینکه مشکلات بسیاری در این طرح شغلی وجود دارد اما فعلا از آن عبور می کنیم و به طرح سوال و پاسخ مشکلات یکی از کارکنان می پردازیم:

مشکل مطرح شده

من تازه بعد از 20 سال سابقه ، وارد محیط کار اقماری شده ام. فضا برام خیلی سنگینه.

بخاطر فشارهای مالی مجبور شدم تقاضای انتقالی بدم.

اینجا همه بهم میگن دیوونه ای که شهر خودت رو ول کردی و اومدی اقماری. نه راه پس دارم و نه پیش. چطور می توانم با این شرایط کنار بیایم؟

لطفا راهنمایی کنید.

پاسخ
در خصوص اینکه میگین به خاطر مشکلات مالی مجبور به انتقالی شدید و کار اقماری رو انتخاب کردید و در عین حال برخی شما را سرزنش می کنند و گویی قصد ایجاد پشیمانی را در شما دارند،

توصیه های زیر رو پیشنهاد می کنم:
ما وقتی تصمیمی می گیریم و انتخابی می کنیم از موضع مسائل و سیاستهای زندگی شخصی و خانوادگی این کار را می کنیم که حتما صلاحی را در آن دیده ایم.

باید بدانیم و به خود بگوییم که دیگران در جایگاه ما نیستند و نمی توانند از موضع مشکلات ما به موضوع نگاه کنند(فقدان همدلی ؛ یا عدم درک ما)

دوستان و اطرافیان ما صرفا از دید مشکلات اقماری به موضوع نگاه می کنند.

پس قرار نیست روی ما تاثیر بگذارند.

هر انتخابی مزایا و محدودیتهای خودش را دارد؛

بنابراین اگر شما پذیرفتید انتقالی بگیرید یقینا یک سری مشکلات مالی شما بر طرف می شود و آرامشی را تجربه خواهید کرد
اما قرار نیست این انتخاب یا هر گزینه ی دیگر همه چیزش کامل و درجه یک باشد، دست کم من ندیده ام!
اگر بخواهم از خودم مثالی بزنم زمانی که اقماری بودم، خیالی بسیار اسوده از بابت حقوق و کار داشته ام،

اما زمانی که بیرون آمده ام اگر چه درآمدم بیشتر شد

اما مرتب باید به گزینه های احتمالی (عقب نماندن از رقبا، ارتقای مهارتهای مرتبط و غیر مرتبط و…) فکر می کردم.
زمانی که هم کار منطقه را داشتم و هم کار تهران را، در واقع آرامش نداشتم.
پس اجبارا می بایست یکی را انتخاب می کردم و پیامدها و مزایایش را می پذیرفتم.

به هر حال شما هر انتخابی کنید کاملا رضایت تان تامین نمی شود!
از اینجا به بعد بحث تطبیق دادن خودتان با شرایط مطرح است.
به این فکر کنید که در این تغییر شغلی، چه امکاناتی و رفاهی تامین شد.

کدام بخش خیالتان آسوده شده، نه اینکه همکاران شما چه می گویند.

سازگاری با محیط جدید

ضمن اینکه در سوال خود نگفته اید که چه مدت است انتقالی گرفته اید؛

اگر تازه وارد محیط شده باشید، کمی طول می کشد تا خود را تطبیق دهید.

این نکته را در پاسخ به آن بخشی می گویم که گفته اید “فضا برایم سنگینه”

به طور کلی چه کسانی که در شهر محل سکونت هستن و چه کسانی که دور هستند، فرایند سازگاری با تغییرات شغلی در محیط جدید می تواند زمان بر باشد.

و نیمی از این زمان بر بودن، به دلیل کلیت فرایند سازگاری است و نیمی دیگر به اقماری بر می گردد.

ضمن اینکه در چنین محیطهایی، کسی که تازه وارد منطقه می شود تا مدتی مورد کنجکاوی اطرافیان است؛

اینکه چه کسی هستید؟ چرا آمدید؟

آیا راه دیگری نبود؟ انتخاب سختی کردید و….

به نظر می رسد یک راه آن است که یا کاملا دلایل خود را بازگو نکنیم یا افرادی که دیدگاه های مثبت و قوی تری دارند را برای گفتگو انتخاب کنم .

چون غالبا جو گفتگو در خصوص انتخاب طرح اقماری، در بین کارکنان مثبت نیست.

و ذهن تاثیرپذیر به راحتی می تواند تحت تاثیر جو منفی قرار بگیرد.

بنابراین آموزش و مشورت گرفتن توسط مشاوران منطقه کمک بهتری به سازگاری می کند.