آیا به داروهای روانپزشکی وابسته می شویم؟
این سوال که آیا به داروهای روانپزشکی وابسته می شویم؟ سوالی است که مورد توجه خیلی از مردم و مراجعان است.
تقریبا هر جا که در مورد استرس و افسردگی و این گونه مسائل صحبت می شود، وقتی پای مصرف دارو به میان می آید برخی از آن اجتناب می کنند و شدیداً نسبت به آن موضع می گیرند.
آیا دارو بخوریم یا نه؟
پاسخ این است که اگر نشانه های بالینی شما، یعنی همان چیزهایی که از بابتـش کلافه شده اید مثل تپش قلب، بیقراری و هر نشانه ی مشابه این و آنقدر زیاد و شدید است که روز و شب شما را مختل کرده ، باید به نزد روانپزشک مراجعه کنید.
یادتان باشد که مراجعه به روانشناس و انجام درمان در حیطه روانشناسی زمان بر است.
وابستگی به داروها
بله، به نظر می رسد که ممکن است ما به برخی داروها احساس وابستگی کنیم.
به چند دلیل:
اول اینکه در جامعه ما معمولا چیزی که جا افتاده ، صرفاً مراجعه به روانپزشک است.
ببینید روال اصولی کار این است که اگر می خواهید از درمان نتیجه بگیرید
و اگر به شما گفته شده نیاز به دارو دارید، باید به روانپزشک مراجعه کنید و سپس با روانشناس همکاری داشته باشید.
وقتی شما دارو می خورید، یکسری از نشانه های شما کاهش می یابد،
مثلا اگر مضطرب هستید،
تپش قلب و عرق کردن کف دست یا کاملا قطع شده یا کاهش می یابد، همینطور بیقراری؛
حالا وقتش است که با مراجعه به کلینیک روانشناسی و مراکز مشاوره خوب در تهران یا هر شهری که هستید تکنیکهای روانشناسی را بیاموزید و اجرا کنید.
وقتی بر اثر تکنیکهای روانشناسی حال بهتری گزارش کردید،
روانپزشک شروع به کاهش دارو می کند.
البته روال معمول این است که روانپزشک در ابتدا دارو را با میزان کم تجویز می کند،
پس از دو سه هفته، افزایش می دهد و پس از یکی دو ماه کاهش می دهد.
به هر حال ممکن است 3 الی 6 ماه زمان ببرد تا روند مصرف دارو کاهش و سپس قطع شود.
اما اگر حال خوب شما به دنبال تکنیکهای غیر دارویی که توسط روانشناس تجویز می شود ادامه یابد، روانپزشک میزان دارو را کم می کند.
و در چنین شرایطی، خود، احساس می کنید به دارو کمتر نیاز دارید.
اما اگر سرخود دارو بخورید، به روانپزشک تان مراجعه نکنید و فقط بروید و از داروخانه محل سکونت نسخه خود را تمدید کنید، شما خود را در معرض مصرف مداوم دارو و اعتیاد به آن قرار داده اید.
