موفقیت خودتو به چی نسبت میدی؟

چطوری موفقیت ها و شکست های خود را تعیین می کنید؟ و به زبان ساده موفقیت خودتو به چی نسبت میدی؟

نکات مهم بحث:

-اگر فردی دارای یک مرکز کنترل درونی باشد، تمایل دارد موفقیت را به تلاش ها و توانایی های خود نسبت دهد.

-تحقیقات نشان داده است افرادی که در سن 10 سالگی منبع کنترل درونی دارند، در بزرگسالی سطوح پایین تری از استرس را نشان می دهند.

-کودکانی که منبع کنترل درونی دارند ممکن است در بزرگسالی سالم‌تر رفتار کنند زیرا به اعمال خود اعتماد بیشتری دارند.

مرکز کنترل

شاید سوال پیش بیاید که یک کودک از مرکز کنترل درونی یا بیرونی چیزی سرش نمی شود!

خب، ادامه بحث پاسخ را روشن می کند.

قبل از ادامه بحث، لازم به ذکر است که در ادبیات روانشناسی مفهومی وجود دارد که به عنوان منبع(مرکز) کنترل شناخته می شود که برای اکثر مردم ناآشنا است.

کنترل درونی و بیرونی

در بحث موفقیت خودتو به چی نسبت میدی؟ منبع کنترل، سیستم اعتقادی فرد در مورد عللِ تجارب او و عواملی است که آن فرد موفقیت یا شکست را به آن نسبت می دهد.

این مفهوم معمولاً به دو دسته درونی و بیرونی تقسیم می شود.

اگر فردی دارای یک مرکز کنترل درونی باشد، آن شخص موفقیت را به تلاش ها و توانایی های خود نسبت می دهد.

فردی که انتظار موفقیت دارد، انگیزه بیشتری دارد و احتمال یادگیری بیشتری نشان می دهد.

فردی با منبع کنترل بیرونی که موفقیت خود را به شانس یا سرنوشت نسبت می دهد، کمتر احتمال دارد که برای یادگیری تلاش کند.

افرادی که منبع کنترل بیرونی دارند نیز احتمال بیشتری دارد که اضطراب را تجربه کنند زیرا معتقدند کنترل زندگی خود را در دست ندارند.

با این حال، این بدان معنا نیست که یک منبع کنترل داخلی “خوب” و یک منبع کنترل خارجی “بد” است.

متغیرهای دیگری نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند، با این حال، تحقیقات روان‌شناختی نشان داده‌اند که به نظر می‌رسد افرادی با منبع کنترل درونی‌تر وضعیت بهتری دارند، به‌عنوان مثال، تمایل بیشتری به موفقیت دارند و مشاغل با درآمد بهتری پیدا می‌کنند.

مکان کنترل اغلب به عنوان یک مولفه شخصیتی ذاتی در نظر گرفته می شود.

فرزندپروری سالم با کنترل درونی

با این حال، شواهد پژوهشی وجود دارد که آن را به تجربیات کودکی مربوط می سازد که شامل تعاملات کودکان با والدینشان است.

کودکانی که والدینشان استقلال آنها را تشویق می کردند و به آن ها کمک می کردند تا ارتباط بین اعمال و پیامدهای رفتارشان را یاد بگیرند، تمایل به داشتن یک مکان کنترل درونی نسان دادند.

استرس توضیح اصلی برای این یافته‌ها این بود که کودکانی که منبع کنترل درونی بیشتری دارند، در بزرگسالی سالم‌تر رفتار می‌کنند، آرامش بیشتری دارند زیرا اعتماد بیشتری به توانایی خود در تأثیرگذاری بر نتایج از طریق فعالیتهای خود دارند.

آنها همچنین ممکن است عزت نفس بالاتری داشته باشند.

همانطور که می بینید محور کلیدی بحث و نحوه پرورشِ منبع کنترل درونی در کودکان، فعالیت کودک و ارتباط دادنِ آن به پیامدهایی است که با آن مواجه می شود.