آشفتگی زیبا

شاید تصور نکنید که وقتیم می خواهیم در مورد آسیب پذیر بودن و شهامت روبرو شدن با احساسها صحبت کنیم یاد آشفتگی زیبا می افتیم؛  اینکه آشفتگی زیبا چه معنی می دهد، در ادامه متوجه خواهید شد.

از چه فرار می کنید؟ از آسیب؟ آیا می توان همیشه فرار کرد؟ نه، پس آسیب پذیر باش!

  آسیب پذیر بودن برای برخی افراد می تواند چالش برانگیز باشد. زیرا مستلزم این است که از منطقه امن خود خارج شوند.

پیشینه آسیب پذیری عاطفی

تا یک دهه پیش، هیچ کس در مورد آسیب پذیری عاطفی صحبت نمی کرد. آسیب پذیر بودن از نظر عاطفی به طور کلی با ضعیف بودن مقایسه می شد.

اما امروزه دیدگاه ها و تعاریف فرق کرده است.

زیرا آسیب پذیری روانی را نتیجه طبیعی انسان بودن می دانند تا حدی که معتقدیم هر فردی دارای درجه ای از آسیب پذیری است.

آسیب پذیر بودن از نظر عاطفی شامل فرآیند پذیرفتن احساسات، به ویژه آنهایی است که ناراحت کننده یا دردناک هستند.

با این توضیح آسیب پذیر بودن می تواند دشوار باشد زیرا اغلب شامل تصدیق و تأیید احساسات گاهی دردناک است.

پس بی دلیل نیست که برخی تاب مواجه با این احساسات را ندارند! 

زیرا این طبیعت انسان است که از تجربیاتی که به ما آسیب می زند اجتناب کند.

اصطلاح “آسیب پذیر” به معنای مستعد بودن در برابر آسیب است.

راه دیگری برای توصیف آسیب‌پذیری هست، یعنی «در معرض خطر»

اغلب افرادی که ریسک پذیری شان به شدت کاهش یافته و از آسیب می ترسند و لذا خود را در معرض تجربه ها قرار نمی دهند تجربیات گذشته آنها در تغییر رویه شان نقش داشته.

اول بگوییم که منظورمان این نیست از جای خود بلند شویم و چشم و گوش بسته دست به هر تجربه ای بزنیم. اما بیش از حد هم نترسیم.

چگونه آسیب پذیری می تواند نقطه قوت باشد؟

“آسیب پذیری زادگاه عشق، تعلق، شادی، شجاعت، همدلی و خلاقیت است” (برن براون،2012) اما چگونه!؟

تحقیقات روان‌شناختی نشان می‌دهد که ترس از آسیب پذیری می‌تواند بیش از حد در ذهن افراد موج بزند.

یک دلیل مهم چنین ترسی این است که اغلب، بین نحوه درک افراد از آسیب‌پذیری‌های خود و نحوه تفسیر دیگران از آنها ناهماهنگی وجود دارد!

ما تمایل داریم فکر کنیم که نشان دادن آسیب‌پذیری باعث می‌شود ما ضعیف، ناکافی و معیوب به نظر برسیم.

مثل جمله های مراجعان در جلسات مشاوره:

نمی دانم چرا احساساتم را بروز دادم، نمی دانم چرا بهش پیشنهاد دادم…( خود سرزنش گری)

یک پژوهش جالب

اما وقتی دیگران آسیب پذیری ما را می بینند، ممکن است چیزی کاملا متفاوت یا جذاب را درک کنند. مجموعه ای از مطالعات اخیر این پدیده را “اثر آشفتگی زیبا” نام گذاشته اند. که نشان می دهند نباید همیشه از تجربه های جدید بترسیم.

پژوهشگرانی از جمله آنا بروک، سابین جی. شول، و هربرت بلس از آلمان شواهدی برای اثر آشفتگی زیبا پیدا کردند.(1)

آنها از شرکت کنندگان در طرح پژوهشی خواستند خود را در موقعیت های مختلف آسیب پذیر تصور کنند.

 آنها متوجه شدند هنگامی که مردم خود را در آن موقعیتها تصور می کردند، تمایل داشتند این باور را داشته باشند که نشان دادن آسیب پذیری آنها را ضعیف و ناکافی نشان می دهد.

اما زمانی که مردم شخص دیگری را در آن موقعیت‌ها تصور می‌کردند، احتمال بیشتری داشت که نشان دادنِ آسیب‌پذیری را به‌عنوان یک اتفاق «مطلوب» و «خوب» توصیف کنند، سرزنش نکنند، همدلی کنند و حمایت کننده باشند.

به قول معروف به دیگران که می رسیم می گوییم نگران نباش کار بدی نکردی احساس خود را نشان دادی، چقدر شهامت داشتی و….

اما به خودمان که می رسد می گوییم گند زدی، خاک بر سرت، خودتو کوچک کردی ….

پذیرش عاطفی و آسیب پذیری

بنابراین آسیب پذیری می تواند نقطه قوت باشد، اما اگر مثل تجربه پژوهشی فوق نگاه کنیم. فقط کافی است خود را، احساسات و عملکرمان را قضاوت و سرزنش نکنیم.

تنها از طریق اجازه دادن به خود برای آسیب پذیر بودن است که می توانیم درک کنیم، احساس همدردی کنیم، یکدیگر را ببخشیم و بدانیم که شایسته عشق و تعلق هستیم.

شجاعت عاطفی به اشتراک گذاشتن احساسات خود با کسانی است که برایمان مهم هستند .

آسیب پذیر بودن به ما این امکان را می دهد که ایده های جدیدی خلق کنیم و امکانات تازه ای را ببینیم که قبلاً در ذهن ما مسدود شده بود. ما این خطر را می‌پذیریم که عملکردمان بد قضاوت یا رد شوند و در نتیجه ممکن است احساس شرم یا ناتوانی کنیم.

با این حال، برای اینکه شانس موفقیت را داشته باشیم، خطر شکست را می پذیریم.

این بهتر است تا اینکه هیچ وقت در مورد احساسمان نسبت به کسی حرفی نزنیم یا پیشنهادی ندهیم.

 

https://www.theatlantic.com/health/archive/2019/01/beautiful-mess-vulnerability/579892