چه کسانی زودتر ابراز عشق می کنند؟

آیا تا به حال فکر کردید که چه کسانی زودتر ابراز عشق می کنند؟

احساس صمیمیت و ابراز عشق هسته اصلی روابط عاشقانه است، اما افراد در تمایل خود به نگرانی در مورد روابط شان و یا اجتناب از صمیمیت متفاوت هستند. 

در حالی که احساسات و ابراز عشق پایه‌ ی اصلی روابطی با کیفیت خوب است اما افراد در تمایلشان به عشق رمانتیک متفاوت هستند و چنین تفاوت‌هایی ممکن است در نوع گفتارشان آشکار شود.

دوستت دارم را چه کسی زودتر می گوید!؟

عموما تصورمان از گفتن “دوستت دارم” یک جور تعهد به رفتار با نامزدمان است (اکرمن و همکاران، 2011).

اما این جمله را کسانی بیشتر بیان می کنند!؟

مقاله ای که جدیدا منتشر شده به چند موضوع پرداخته از جمله ابراز عشق در زنان و مردان؛

در بخشی از این پژوهش نیز آمده است که مردان اصولا به لحاظ زمانی زودتر از زنان جمله “دوستت دارم” را ابراز می کنند؛

چرا!؟

ضمن اینکه دلایل مختلفی وجود دارد اما توجه ما به بخشی از این پژوهش جلب شد که پاسخ به این سوال را در بحث دلبستگی ارائه کرده است.

افراد با سبکهای متفاوت دلبستگی در ابراز عشق به گونه ای متفاوت عمل می کنند و حتی این پژوهش به این موضوع پرداخته که برخی از مردان به دلیل همین سبک دلبستگی زودتر عشق و صمیمیت خود را در قالب “دوستت دارم” یا “من عاشقت هستم” ابراز می کنند.

بیایید کمی عمیق تر به دو سبک دلبستگی نگاه کنیم، زیرا به این پژوهش مربوط است.

پیش از پرداختن به این موضوع لازم به یادآوری است که سبک های دلبستگی ریشه در تجارب اولیه دوران کودکی دارد، عمیقاً بر نحوه برخورد و واکنش افراد در روابط بزرگسالان تأثیر می گذارد.

دلبستگی را ساده نگیرید.

یک دلیل اهمیت سبک دلبستگی این است که کودک انسان در مقایسه با بچه اکثر موجودات، در بدو تولد بسیار درمانده است و به محافظت و مراقبت طولانی تری از جانب بزرگسالان نیاز دارد(جمشیدی، 1402)

سبک دلبستگی اجتنابی

این نوع دلبستگی نشان دهنده تمایل فرد به اولویت دادن به “استقلال” است.

آنچه سبب شکل گیری این دلبستگی می شود تجربه هایی هستند که طی آنها فرد متوجه شده نشان دادن رفتارهای دلبستگی مثل گریه و چسبیدن به والدین، نامناسب است یا خطراتی دارد.

این افراد ممکن است والدینی داشتند که آنقدر درگیر شغل و گرفتاری خود بودند که می خواستند زندگی داخل منزل بدون هیچ مشکلی جریان داشته باشد.

افراد با سبک دلبستگی اجتنابی یاد گرفته اند اسباب زحمت نباشند

و اگر از چیزی ناراحت شدند خودشان از خود مراقبت کنند.

حال چنین فردی در بزرگسالی بر استقلال تاکید می کند و از صمیمیت هیجانی پرهیز خواهد کرد.

این روش آگاهانه نیست که فردی عمدا چنین راهبردی انتخاب کرده باشد.

چنین فردی از طریق تجربه استقلال و قدرت به یک احساس امنیت دست می یابد(جمشیدی، 1402)

در نتیجه، آنها ممکن است فاصله عاطفی را از شریک زندگی خود ایجاد کنند.

هنگامی که چنین افرادی می شنوند “دوستت دارم”، ممکن است احساس کنند تحت فشار قرار می گیرند و می ترسند استقلال خود را به دنبال ابراز عشق از دست بدهند.

دلبستگی اضطرابی

افراد دلبسته مضطرب به محبت و خودافشایی بیشتری نسبت به افراد با دلبستگی ایمن نیاز دارند تا رابطه خود را به عنوان ” رابطه صمیمی” ارزیابی کنند،

در حالی که افراد اجتنابی به زمان، محبت و خودافشایی کمتری نسبت به افراد ایمن نیاز دارند.

به ربان ساده تر این افراد نیاز عمیقی به تأیید و اطمینان از طرف نامزد خود دارند.

برای آن‌ها، شنیدن «دوستت دارم» به منزله تأیید تعهد شریک زندگی‌شان است و ترس‌های ذاتی آن‌ها از رها شدن یا نادیده گرفته شدن را کاهش می‌دهد.

انتظار می رود مردان با سبک دلبستگی اضطرابی زودتر از شریک زندگی خود ابراز عشق کنند تا در مورد حفظ پارتنر خود احساس امنیت کنند،

زیرا در “دلبستگی اضطرابی” یک هوشیاری بیش از حد نسبت به طرد شدن از سوی شریک زندگی وجود دارد (باربارو و همکاران، 2016)

در مجموع، سبک‌های دلبستگی زیربنای نحوه هدایت و ارزیابی افراد در یک رابطه عاشقانه است

با این حال فراموش نکنیم که عشق و ابراز آن، تعامل پیچیده ای از احساسات، هنجارهای فرهنگی و شخصیت های فردی است.

مطالعاتی مانند این پژوهش بینش های جذابی را ارائه می دهند، اما لازم است به یاد داشته باشید که هر “فرد و رابطه اش” منحصر به فرد است و داستان منحصر به فردی را روایت می کند.

در حالی که الگوهای اجتماعی و تحقیقات می توانند بینش های کلی ارائه دهند.

 

دنیل، سارا.(1402). سبکهای دلبستگی بزرگسالان در درمان. ترجمه شیوا جمشیدی؛ نشر اسبار