چهار اشتباه رایج افراد مضطرب
شاید شما هم از جمله کسانی باشید که یکی از چهار اشتباه رایج افراد مضطرب را انجام می دهید.
اگر شما یکی از آن دسته افرادی هستید که می خواهید از شر اضطراب خلاص شوید، ممکن است خلاص شدن از شر اضطراب شما را به راههای اشتباه سوق دهد.
اگر چه کسی از اضطراب خوشش نمی آید ولی واقعیت این که “تلاش زیاد” برای رهایی از اضطراب، آن را بدتر می کند.
بیایید به برخی از راهبردهای رایج مدیریت اضطرابِ ناکارآمد و کارهایی که به جای آن باید انجام دهیم، نگاهی بیاندازیم.
عدم پذیرش اضطراب
مشکل اول عدم پذیرش اضطراب است؛ افراد مبتلا به اضطراب اغلب آرزو می کنند که بتوانند به طور کامل از شر آن خلاص شوند.
گاهی اوقات، افراد به دلیل احساس اضطراب خود را مورد سرزنش قرار می دهند ، خود را ضعیف می پندارند و خودگویی های منفی با خود دارند.
این عدم پذیرش اضطراب اغلب باعث اضطراب ثانویه می شود!
یعنی اضطراب برای اضطراب.
همچنین ممکن است افراد را وادار به انجام رفتارهایی برای خلاص شدن از شر آن کند که در دراز مدت باعث بدتر شدن آن می شود. علاوه بر این سرزنش کردن خود به خاطر اضطراب می تواند منجر به علائم افسردگی و احساس درماندگی شود.
راه حل سازنده تر: بپذیرید که احساس اضطراب می کنید و خود را تأیید کنید.
پذیرش به این معنا نیست که شما این اضطراب را دوست دارید، بلکه به این معناست که بپذیرید که احساس اضطراب بخشی از زندگی است.
تأیید خود ممکن است شامل گفتن چیزی شبیه به این باشد: «با توجه به سابقه‌ام، احساس اضطراب در مورد ……… دارم».
اگرچه ممکن است غیرقابل تصور به نظر برسد، پذیرش و تأیید اضطراب شما می تواند در دراز مدت اوضاع را برای شما بهتر کند.
نگران عدم اطمینان هستید
یکی از چهار اشتباه رایج افراد مضطرب ، نگرانی از عدم اطمینان است.
افراد مبتلا به اضطراب معمولاً از “عدم اطمینان” احساس ناراحتی می کنند و می توانند عدم اطمینان را به فاجعه تبدیل کنند.
به عنوان راهی برای مدیریت عدم قطعیت، آنها ممکن است خود را بیش از حد نگران هر نتیجه ممکن کنند. زیرا با این کار ذهن خود را به خیال خود برای هر فاجعه ای آماده می کنند!
مردم اغلب فکر می کنند که نگرانی آنها می تواند به آنها کمک کند تا برای نتایج مختلف آماده شوند یا کنترلی بر عدم اطمینان بدست آورند.
راه حل سازنده تر: با عدم قطعیت صلح کنید.
فقط به این دلیل که چیزی که نامطمئن است به این معنی نیست که وحشتناک است.
به علاوه، تقریبا همه چیز در آینده نامشخص است؛ زیرا هنوز اتفاق نیفتاده است.
برخی نگرانی ها اگر منجر شود که ما کاری برای آن انجام دهیم می تواند مفید باشد.
با این حال، یک ویژگی رایج نگرانی نشخوار فکری و حالت های وسواس گونه است که ذهن شما را رها نمی کند.
زمانی که نگران چیزی هستید، می توانید از خودتان بپرسید که آیا گام های سازنده ای می توانید بردارید یا خیر. اگر چنین است، این کار را بکنید.
اگر نه، به صلح با عدم قطعیت برگردید.
اطمینان خاطر بیش از حد
اشتباه سوم اطمینان خاطر بیش از حد است.
به دلیل دشواری در پذیرفتن عدم اطمینان، افراد مبتلا به اضطراب اغلب به اطمینان‌جویی بیش از حد روی می‌آورند که می‌تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد.
به عنوان مثال، می‌تواند شامل درخواست اطمینان زیاد از یک دوست یا یکی از عزیزان، انجام جستجوهای اینترنتی برای آرام کردن خود
(در اضطراب سلامتی بسیار رایج است)، یا بررسی مکرر چیزها برای اطمینان از اینکه همه چیز خوب است، باشد.
این نوع رفتارها وارد چرخه اضطراب می شوند.
اطمینان بخشی ممکن است در کوتاه مدت کمک کند
(یا می تواند اوضاع را بدتر کند، به ویژه با جستجوهای اینترنتی اضطراب سلامتی).
با این حال، فرد را آماده نمی کند که یاد بگیرد چگونه اضطراب و عدم اطمینان را “تـحـمـل” کند.
راه‌حل: بیشتر حواس‌تان به “انگیزه‌های اطمینان‌جویی” باشد و سعی کنید در برابر انجام آن مقاومت کنید.
حتی اگر برای مدت کوتاهی (حتی چند دقیقه) یک رفتار اطمینان جویی را به تعویق بیندازید، این موضوع باعث افزایش تحمل شما در برابر عدم اطمینان می شود.
هرچه بیشتر تمرین کنید، در مقاومت بهتر خواهید بود.
اجتناب
یکی دیگر از چهار اشتباه رایج افراد مضطرب ، اجتناب است.
افراد با انواع مسائل اضطرابی تمایل به رفتارهای اجتنابی دارند.
اجتناب از یک مهمانی یا یک شام گروهی به دلیل اضطراب اجتماعی، عدم رانندگی در اتوبان به دلیل ترس از حمله پانیک یا پرواز با هواپیما به دلیل فوبیای شدید پرواز؛
اجتناب می‌تواند دنیای انسان را کوچک و کوچک‌تر کند.
اضطراب می تواند به این شکل بر زندگی یک نفر حکومت کند.
راه حل: روی مواجهه با موقعیت های ترسناک کار کنید.
با پذیرش اینکه مقداری اضطراب احساس خواهید کرد، می‌توان برنامه‌ریزی برای شروع کاهش اجتناب را ایجاد کرد.
اغلب فهرست کردن چیزهایی که از آنها دوری می‌کنید و در ابتدا تمرین کردن روی موقعیت‌هایی که باعث اضطراب کمتری نسبت به دیگر موقعیتها می‌شوند، توصیه می شود.
همچنین، برخی از موقعیت‌های مشابه ممکن است راحت‌تر از دیگر کنار بیایند.
برای مثال، فرض کنید از رانندگی در بزرگراه می ترسید.
در این صورت، می توانید از مسیره های کوتاهِ بزرگراهی که به خروجی هم دسترسی دارید شروع کنید
می توانید یکی دو بار در زمان خلوت و سپس در زمان شلوغ همین مسیر را رانندگی کنید.
اگر با اضطراب سر و کار دارید، خبر خوب این است که مراحل مشخصی وجود دارد که می توانید برای شروع درمان بردارید.
برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که به حمایت درمانی بیشتری نیاز دارند. بسیاری از رواندرمانگران در زمینه اضطراب تخصص دارند و می توانند به شما کمک کنند تا بهتر بتوانید با آن روبرو شوید.
